İstanbul
Hayatını oğlunun doğumuyla tanıştığı serebral palsili küçüklere adayan Cengiz Uzun, şimdi evvela fariza icra ettiği ordudaki deneyimleri yardımıyla tasarladığı makinelerle hastalığın tedavisine yardım sunarken, kurduğu dernekte oluşturduğu tesiste evladı ile ayrımsız kaderi paylaşan küçüklere ihtimam veriyor.
Amasya'da 1996 senesinde dünyaya mevrut oğlu İbrahim'in fiziki ve cerrahi tedavilere karşın eylem gösterememesi üstünde İstanbul'a habitat sonucu meydan ağababa Cengiz Uzun, 1984-1990 yıllarında fariza icra ettiği ordudaki askeri tecrübesiyle oğlu düşüncesince ekipmanlar geliştirmeye başladı. Serebral palsili evlatların hikmet tedavisi ve egzersizleri düşüncesince icra ettiği tasarımlarını, sanayide tanıştığı eli uz eşliğinde kullanılabilir bir vaziyete getiren Uzun, bu makinelerle derneşik otama uyguladığı oğlunun önceki adımına 17 yaşında, okumasına 18 yaşında, konuşmasına ise 19 yaşlarında şehadet etti.
Oğlu İbrahim'in şahsi gereksinimlerini karşılayabilecek vaziyete gelmesine karşın serebral palsili küçüklere rüya etkilemek ve bu konudaki çalışmalara kılavuz gemisi peyda etmek düşüncesince çalışmalarını sürdüren Cengiz Uzun, Yeryüzü Serebral Palsililer Bilim, Teknoloji, Araştırma, Geliştirme, Rehabilitasyon, İnovasyon ve Sosyal Yardımlaşma Derneği'ni (SEPARİNDER) kurdu.
Toptancılık yaparak geçimini sağladığını fakat bahis konusu illet nedeniyle işine yeteri derece sayaç ayıramadığı düşüncesince küçülmeye gittiğini özetleyen Uzun, serebral palsili insanlara şimdi enli olanak ve meydan verilmesini beklediklerini söyledi.
SEPARİNDER Başkanı Cengiz Uzun, AA muhabirine, önceki defa 1996 senesinde duyduğu, ondan sonra kısıtlanmış imkanlarla maksadıyla otama modülü geliştirdiği hastalıkla ilgilendiren çalışmalarını anlattı.
Oğlunun 1996-2007 yıllarında dip hikmet otama aldığını, arkası sıra cerrahi müdahale bulunduğunu tamlayan Uzun, 2010'da meydana getirilen ikinci ameliyatın arkası sıra eylem göstermeyen oğlunun tedavisi düşüncesince uğraş başlattığını vurguladı. Uzun, önceki kendisine evladının bacaklarını akım ettirebilmesi düşüncesince askeri deneyimiyle civar örnek geliştirdiğini ve bunu müşterek otomobil ustası ile tasarladıklarını anlattı.
Hazırlanan makinenin oğlunun fiziki gelişimine yardım sağladığını aktaran Uzun, oğluyla bu arada fiilen tedavide kullanılabilecek ayrımlı zerre ve otomobil tasarımları oluşturduklarına dikkati çekti.
"Kendi gereksinimlerini giderebiliyor, dışarıda 500 m. gidebiliyor, telefon kullanabiliyor"
İmkansızlığın getirmiş olduğu "mucitlik" ile oğlunun önceki adımlarına şehadet etmiş olduğu anı özetleyen Uzun, "Ben bu makineleri yaptıktan müşterek sene sonraları oğlum yürümeye başladı. Oturamayan bebek müşterek sene sonraları (17 yaşında) bu cihazlarla çalışmanın sonucunda yürümeye başladı. Ertesi sene 18 yaşlarında okumaya başladı, 19 yaşlarında dü nazire konuşmaya başladı. Biz 20 yaşlarında önceki kari edip belgesini aldık. Siz ayağını düzelttiğiniz devir iletişimi de değişiyor çocukların. Beyindeki bambaşka gelişmelere de punt oluyorsunuz. Benim oğlum şu an ortaöğretim sona gidiyor. Kendi gereksinimlerini giderebiliyor, dışarıda 500 m. gidebiliyor, telefon kullanabiliyor." niteleyerek konuştu.
Uzun, askeri disiplinin ve birikimin bu çalışmalarda ehemmiyetli görevi bulunduğunu tabir ederken, "Oradaki birikimim olmasa tek nesne yapamazdım. Temeli oraya dayanıyor. O askeri disiplin, o askeri süreklilik, azim, kararlılık, oradaki spor hareketleri, egzersizler, erek tespit ve amaca ulaşmak. Bir derinti nesne var. Pek aşırı karı buradaki sistemi kopyalıyor gidiyor fakat akıbet alınmıyor. Neden? Belirli müşterek muvazene yok, belli başlı müşterek enfrastrüktür yok, sıkı yok, kuut yok. Bunların tabii şişman tesiri var." değerlendirmesini yaptı.
Cihazların topluluk binasında açılan bölgede serebral palsili bireylerin kullanımına açıkça bulunduğunu kaydeden Uzun, dünya genelinde 100 bin nüfusa ehil rastgele müşterek ilçede buna benzeşim tesislerin kurulmasını arzu etti.
"Bir sene yapılmaksızın 4 bebek özgür yürümeye başladı"
Uzun, "Buradaki sistemi evvela evime sonraları iş yerime taşıdım. İş yerinden sonraları da 'bu iş müşterek topluluk çatısı altında, her insanoğlunun erişebileceği müşterek ortamda olsun' niteleyerek efor gösterdik. Derneği de hakeza kurduk. Kovid zamanında derneğe 14 bebek daim geldi. Bir sene yapılmaksızın bunun 4 tanesi özgür yürümeye geçti. Hepsinde gelişmeler mevcut fakat 4'ü yürümeye geçti." dedi.
Makinelerin patentlerine maddesel gücünün yetmediğini aktaran Uzun, "İşimi aşırı küçülttüm, bambaşka müşterek gelirim yok. Derneğin geliri yok, giderleri cebimden karşılıyorum. Buraya mevrut 14 çocuktan 5 tanesinin ailesi boşanmış, ailesinden ayrılmış. Bunlardan tek ecir almıyoruz. Burada tahsil edilen da buranın kirasına, fizyoterapist maaşına gidiyor. Devletin rastgele biriminden veya rastgele müşterek yerden ecir almıyoruz. Bugüne derece da almadık." ifadesini kullandı.
Geriye dönerek yaptıklarına baktığında şişman talih yaşadığını, evladı iyileşmesine karşın bu mevzuda çalışmaya bitmeme ettiğini dile getiren Uzun, şunları söyledi:
"Bunlar çocuk, bu füru masum. Ne aileler ne de bu füru bunu seçti ve kendilerine ne yapıldığını bilmiyorlar, onlar değişmeyen vermiyorlar. Cerrahiye gidiyorlar, onlar değişmeyen vermiyorlar; derman kullanıyorlar, onlar değişmeyen vermiyorlar. Siz mütekâmil fert kendisine kullanacağınız ilaçları okuyorsunuz, hekim yeğleme edebiliyorsunuz, cerrahi müdahale yeğleme edebiliyorsunuz fakat bu füru masum. Aileler de masum. Herkes benim kabilinden aramak mecburiyetinde değil. Araştırmak aşırı şişman müşterek proses istiyor. Şimdi ego adale sistemi şüphesiz çalışır, mızrap yapısı şüphesiz çalışır, insanoğlunun bebeklikten gelişme yaşına derece öğrenmesi şüphesiz oluşur, beyni şüphesiz çalışır, tamamı bunları kıraat etmek mecburiyetinde kaldım. Bir belgem yok, fizyoterapist değilim, hekim değilim fakat dört başı mamur bunları kıraat etmek mecburiyetinde kaldım. Okuduklarıma layıkıyla evlatların şüphesiz bunu başarabileceğine ilişkin buradaki sistemi kurmaya çalıştım. Halen de yapılacak aşırı nesne var. İnşallah vatanımızda ehil çıkanlar olur, inşallah bu tertemiz evlatların yaşamına dokunmaya faktör olur. Onların mutlulukları yetiyor, onlar o derece seviniyorlar ki o talih rastgele müşterek şeye değiyor."