İstanbul
Henüz 7 yaşlarındayken namına ortak çeşit öğrenme bozukluğu bulunan disleksi teşhisi konulmuş bulunan ve bu rahatsızlığını gani dolgunca kitap okuyarak yenen Elif Duru Koçal, 13 yaşında polisiye-fantastik türünde roman yazdı.
İstanbul'da 2007 senesinde doğan Elif Duru Koçal'ın, ilkokula başladığı çağda okuma-yazma dair art kalmış olduğu gözlemlendi. Okul yetkililerinin hali ailesine bildirmesiyle bilirkişi doktorlara götürülen Koçal'a, meydana getirilen birtakımı testlerle mutedil düzem disleksi teşhisi konuldu.
Bunun peşi sıra Koçal'ın bu hastalığı aşması düşüncesince gani dolgunca kitap okuması referans edildi. Geçen 7 salname süreçte bu tavsiyeye uyarak daim kitap okuyan Koçal, rahatsızlığını yenmeyi başardı.
Kitaplarla da arkadaşlığı bu süreçte ortak güzel güçlenen Koçal, 10 yaşına ulaştığında genel ağ üstünde ortak blok sayfası açarak yazdığı çelimsiz hikayeleri paylaşmaya başladı. Hikaye yazmayı aşırı sevdiğini anlayan Koçal, 13 yaşına ulaştığında ise "Bir Bellek Hatası" adını verdiği polisiye-fantastik türünde romanını yazdı.
Kitap yemeni serüvenini AA muhabirine özetleyen Koçal, küçükken okumuş olduğu yazarların namına dayanıklı olduğunu, yazarları imza günlerinde görmenin aşırı hoşuna gittiğini, böylecene kendisinin de kitap yazabileceğini düşündüğünü anlattı.
Koçal, daha ilkokula başladığı çağda teşhisi konulmuş bulunan hastalığı kusursuz anlamadığını belirterek,"Bana iane etmesi düşüncesince ortak uzmana gittiğimizde, dolgunca kitap okumam icap ettiğini anlattı ve bana birtakımı yazarları önerdi. Ben onları okumaya başladım. Uzmanın verdiği pratiklerle ve okumanın etkisiyle bu problemim adım adım geçmeye başladı ve kıraat sorunumu yenmemi sağladı. Şu an anca ortak zorluğum yok. Sonrasında yazmaya özen duymaya başladım. Rahatsızlığımı yenmem düşüncesince okuduğum kitaplar derece derece arttı ve kitap kıraat etmek bundan hakeza benim düşüncesince ortak beğeni olmaya başladı. Böyle olunca da yazmamak olanaksız oldu." sanarak konuştu.
Yazdığı romanı, basılmasının peşi sıra okuldaki arkadaşlarına götürdüğünü özetleyen Koçal, arkadaşlarından görmüş olduğu merakı şu laflarla dile getirdi:
"Benim kitabım kusursuz okulum biteceği devir yayımlandı. Kitabı yazdığım süreçte de arkadaşlarımın bundan haberi vardı zaten. Ama gine de okula götürdüğümde beklemediğim ortak özen gördüm. Herkes aşırı sevindi ve benden kitabımı istedi. Yazmayı ve okumayı sevdiğim düşüncesince kişilerin bana açılım tek değişmedi. Yeni okula gittiğimde oradaki dostlarım da aşırı heyecanlandı. İnsanlara kitap yazdığımı söylediğimde aşırı heyecanlanıyorlar."
Elif Duru Koçal, kendisi üzere okuma-yazma zorluğu çekici ufaklıklara da tavsiyelerde bulunarak, bu hastalığın katiyen geçmeyecek halde düşünülmemesi gerektiğini, alt etmek düşüncesince yollar bulunduğunu, kifayetli dayanak alındığında bu sürecin aşırı bedava bulunduğunu dile getirdi.
Yazmayı organize ettiği toy kitaplarının bulunduğunu aktaran Koçal, 2 öykü üstünde çalıştığını, bunlardan birinin gine polisiye-fantastik türünde, ötekinin ise kişilerin avlu hikayelerinden oluşacağını belirtti.
"Duru arkadaşlarına gereğince aşırı hâlâ ortak tomar çalıştı"
Elif Duru Koçal'ın anası Yeşim Koçal da kızının meslek evveliyat çağda pabuç bağcıklarını, saç tokasını bağlayamadığını, düğmelerini ilikleyemediğini ayırt ettiklerini ancak bunun üstüne aşırı düşmediklerini, ilkokula başladığı çağda ise kızının yaşıtlarından art kaldığını gözlemlediklerini söyledi.
Anne Koçal, şöyleki bitmeme etti:
"Duru okuyamıyordu ve yazamıyordu. Bazı harflerle rakamları namüsait yazıyor, birtakımı kelimeleri tersten okuyordu. Bir mesele bulunduğunu meslek bizlere iletti. Biz bunun ne işe yaradığını aşırı algılayamazken, ortak eş dostumuz disleksi sanarak ortak mesele muhtemel deyince, bizim disleksiyle tanışmamız hakeza başladı. evvel ortak uzmandan iane aldık. O, Duru'ya birtakımı testler yaptı. Orta düzem disleksi olduğunu, iane aldığında çelimsiz müddette bunu aşabileceğini söyledi. 1 yıl derece bu arada icraat yaptılar. Duru yaşıtlarına gereğince az buçuk hâlâ ortak tomar çalışmak, sermek ve kıraat etmek zorundaydı. Duru ikinci sınıfa ulaştığında adım adım okumaya ve yazmaya başladı. Eğitim koçunun Duru'ya yaşamı süresince aşırı ortak tomar kitap okuması icap ettiğini söylemesiyle Duru'nun da kitaplarla arkadaşlığı başladı."
Kızının öteki ufaklıklara gereğince aşırı kitap okuduğunu ve yazdığını tamlayan ana Yeşim Koçal, "Arkadaşlarına gereğince ilkokulda aşırı hâlâ ortak tomar çalıştı, 4. sınıfa ulaştığında artık, katı aşırı arkadaşı üzere yazıyor ve okuyordu. Akademik manada da tek mesele yaşamamaya başladı. Bu proses bizim düşüncesince hakeza ilerledi." sanarak konuştu.
"Yazılarını okumaya başladığımızda tığ de heyecanlandık"
Anne Koçal, kızının aşırı kıraat etmek mecburiyetinde kalınca aşırı ortak tomar kitap almaya başladıklarını kaydederek, şunları anlattı:
"Kitap ayrımı yapmadık. Biz matrak olsun, onu sıkmasın, kâfi ki okusun sanarak istediği değme kitabı aldık. Bu halde aşırı ortak tomar kitap okumaya başladı. ortak müddet sonradan da yemeni başladı. Yazılarını okumaya başladığımızda heyecanlandık. Yazdığı şeyler bizlere ayrımlı gelmeye başladı. Çevremizde yayınevlerinde yayımcı arkadaşlarımıza gösterdik. onlar da ayrımlı ortak doldurulma türü bulunduğunu söyledi. Sonra Duru namına ortak blok sayfası açtı ve orada yazmaya başladı. Bu boyut eş şekilde bizi de aşırı heyecanlandırdı tabii."
Kızı Elif Duru Koçal'ın kitabını tamamlamasının peşi sıra ortak iki yayıneviyle görüştüklerini ve kitabın aşırı beğenilmesi üstüne basımının yapıldığını, bu durumun çıkarlarını de aşırı bahtiyar ettiğini kaydeden Koçal laflarını şöyleki tamamladı:
"Bu insan mesail canlı çocuklarımız da olabilir, veliler de olabilir. Bunun çabucak çelimsiz ortak proses bulunduğunu bilmelerini, bu ufaklıklara küçük ortak destekle neler yapabileceklerini görmelerini isterim. Asla umutsuzluğa düşülecek ortak proses değil."