Mersin
Tunceli'de 3 sene evvel şehit sakıt Jandarma Uzman Çavuş Asım Türkel'in Mersin'de canlı ailesi, oğullarının hatıralarını haiz eşya ve fotoğraflarla donattıkları evlerinde, yüreklerindeki soy sop acısını hafifletmeye çalışıyor.
Tunceli'nin Nazımiye ilçesi kırsalında 26 Ekim 2018'de teröristlere müteveccih operasyonda menfi iklim koşullarından etkilenerek şehit sakıt Türkel'in ailesi, oğullarının anısını Mersin'in Toroslar ilçesindeki evlerinde yaşatmaya değişmeyen verdi.
Sokağı Türk bayraklarıyla donatan şehit ailesi, evlerinin girişine de ay-yıldız figürlerinin toprak almış olduğu "Şehit Jandarma Uzman Çavuş Asım Türkel'in Evi" bağlanmış safiha astırdı.
Ay-yıldızlı Türk bayrağını müşterek odalarının tavanına da işleten aile, evlerinin değme köşesini çocuklarının fotoğraflarıyla donattı.
Oğullarının odasında çocuklarının hatırasını yaşatmaya etkin Türkel ailesi, şehit askerin çocukluk fotoğrafları, kıyafetleri, askeri üniformaları ve aşırı sayıda eşyasının toprak almış olduğu odaya gözü kadar bakıyor.
Şehit ailesi, oğullarının anılarını yaşattıkları odada, yüreklerinde tazeliğini koruyucu soy sop acısını dindirmeye çalışıyor.
"Oğlumun künyesini gururla taşıyorum"
Anne Sebahat Türkel, AA muhabirine, evladının yurt ve sembol düşüncesince savaş ederken şehit düştüğünü söyledi.
Oğluyla, şehit yapılmaksızın müşterek çağ evvel telefonla konuştuğunu dile getiren Türkel, "Halimi hatırımı sordu. Sesi aşırı tatlı geliyordu. Meğerse komutanları 'Herkes sevdiğini arasın' demiş. Oğlum da beni aramış. Demek ki onun sevilmiş olduğu benmişim. Hep 'Anne ego şehit olacağım' derdi. İşte erdi muradına." dedi.
Türkel, oğlunun acısını yüreğinin en derinlerinde hissettiğini belirterek, şu şekilde bitmeme etti:
"Askerden geldikten sonraları 'Anne ego bilirkişi olacağım' dedi. 'Oğlum yapma, etme, gitme' dedim. Babasıyla da konuşup 'Ben gitmezsem, o gitmezse bu vatanı ki koruyacak?' dedi. Bu füru seçme insanlar. Ezan dinmesin, sembol inmesin, doğacak nesiller iyi eyyam yaşayabilsin sanarak kişi bedenlerinden vazgeçiyorlar. Bunun şerefi aşırı büyük. Ben bu şerefi gururla taşıyorum. Hiçbir devir değerli takamadım fakat oğlumun künyesini gururla taşıyorum."
Evladına iri korkunç duyduğunu özetleyen ana Türkel, laflarını şu şekilde sürdürdü:
"Odasına girdiğimde elbiselerini kokluyorum. Fotoğraflarına bakıyorum, ayaklarını, ellerini öpüyorum. Bıçakları, bardakları, kumbarası var. Oğlum neyi seviyorsa onlara bakıyorum hep. Namazımı da burada kılıyorum. Bu odada iri müşterek iştahla salat kılıyorum. Sanki oğlum burada kadar zira oğlum namaza aşırı düşkündü. Oğlumun fotoğraflarıyla avunuyorum. Bu fotoğraflar olmasa müşterek boşluğa düşerim. Her yerde oğlumun fotoğrafları var. Yerim olsa şimdi aşırı koyacağım. Bütün eşyaları burada. Oğlumun kestiği tırnağı caba atamam. Oğlumun anılarıyla, onun sevgisiyle yaşıyorum. Var olduğuna inanıyorum. Hayatta o. Sadece dünyada değil. Cennete gitti benim oğlum."
"Eve girdiğimde oğlumun yanına geldiğimi hissediyorum"
Baba Hasan Türkel de oğlunun acısını yaşadığını dile getirdi.
Türkel, oğlunun anısını lüp değme köşesinde yaşattıklarını belirterek, şunları kaydetti:
"Oğlumun değme seneidevriyesinde misafirlerimiz gelsin görüşme etsin, şehitliğin anlamını ve elbette bulunduğunu anlasınlar, sanarak odasında anılarını yaşatıyorum. Eve girdiğimde oğlumun yanına geldiğimi hissediyorum. Evin ortamında baştan sona Asım'ın fotoğrafları var. Her göz ağız ağıza fotoğraflarıyla dolu. O fotoğraflarla bu arada yaşıyorum. Mermer taşını öperek yaşıyoruz. Biz teni öpemiyoruz. Bir er gördüğümüz devir 'Bizim oğlumuz da böyleydi' diyoruz. Çocuğumuzun fotoğraflarıyla yatıp kalkıyoruz. Allah etraflı şehit ailelerine dayanak versin. Çok zormuş. Bizim derdimizi kimesne anlayamaz. Sadece şehit ailesi anlar. Şehit özgülemek şereftir fakat acısına bükülmek aşırı zor. Bunu çabucak canlı bilir."
