Ankara
Türkiye'de soğan üretiminde müşterek numara tam toprak düzlük Ankara'ya, geçimlerini iletmek düşüncesince Güneydoğu Anadolu'daki illerden mevrut mevsimsel tarım işçileri, ağır koşullarda çalışmalarını sürdürüyor.
Ankara'nın Polatlı ilçesine ilişkin Adatoprakpınar Köyü'ne ilkbaharda gelip çalışmaya süregelen mevsimsel tarım işçileri, teşrinisani ayının ortasında havalar soğuyunca memleketlerine dönüyor.
İşçiler, çalışmış oldukları müddet süresince tarlaların yakınına kurulan çadırlarda barınıyor. Her aileden müşterek kişi, tarlada etkin başka karı fertlerine kemirmek ve çay hazırlığı gerçekleştirmek düşüncesince çadırda kalıyor.
Çadır yaşamında su, cazibe ve eğitimle ilgilendiren sorunlar canlı işçiler, tarlada ise derinlemesine saatler boyunca, bazısı bir takım 40 dereceyi bulan sıcaklıkta arak döküyor.
AA muhabiri, Polatlı'daki mevsimsel tarım işçilerinin dirim koşullarını görüntüledi.
Şanlıurfa'dan mevrut ve 11 senedir Adatoprakpınar Köyü'ndeki tarlalarda idarecilik önleyen Osman Alparslan, AA muhabirine, işçilerin ağır şartlara karşın çalışmalarını sabırla sürdürdüklerini söyledi.
İşçilerin çoğunluğunun Şanlıurfa'dan ve başka Güneydoğu Anadolu illerinden geldiğini tamlayan Alparslan, çadırlardaki 45 hanede, çocuklarla tahminî 200 ferdin barındığını kaydetti.
Çalışmaya, sabahleyin güneşin önce ışıklarıyla başlayıp tün ezanı zaman 6-7'ye genişliğinde bitmeme ettiklerini kail Alparslan, "Bu soğanlar ağır şerait altında yetiştirilip, marketlerde ve sofralarda yerini alıyor. Buradaki himmet ağır. Soğanı yolmak, kurutmak, boğazlamak ve sonra ise çuvallayıp yüklemek, bütünü ayrı emek." diyerek konuştu.
"Burada gölgemiz yok"
Şanlıurfa'dan mevrut ve 15 senedir mevsimsel tarım işçisi kendisine etkin 59 yaşındaki Ahmet Kılıç ise ailesiyle senenin 6-7 ayını burada soğanlarla uğraşarak geçirdiklerini söyledi.
Türkiye'nin sofralarına revan soğanların çoğunu burada yetiştirdiklerini tamlayan Kılıç, "Bu soğanların sulamasından çapasına ve sökümüne genişliğinde kılıç uğraşıyoruz ve ekmeğimizi, evlatlarımızın giderlerini buradan kazandıklarımızla çıkarıyoruz." dedi.
Bazı eyyam 38-40 derecede güneşin altında çalıştıklarını anlatım fail Kılıç, himmet vermek koşullarını şu şekilde anlattı:
"Burada gölgemiz yok, meridyen düzlemi molalarında yemeğimizi de güneşin altında yiyoruz. Akşam yemeklerimizi hazırlıyoruz devrisi devir onu yiyoruz o sebepten dolayı taravetli olmuyor. 40 basamak sıcakta üstelik ılık su içiyoruz. Gündüz buz olmuyor doğrusu dargın su da içemiyoruz. Kuyulardan cari suyu içiyoruz ve bazısı bir takım de kuyulardaki ilaçlanmış sulardan içip hastanelik oluyoruz. Çocuklarımız bu sular yüzünden cır cır oluyor. Tüm devir tozun toprağın içindeyiz tün ezanı ise duş takanak imkanımız olmuyor su sıkıntısından dolayı. Haftada müşterek defa fakat banyo yapabiliyoruz. Bazen soğan kokusundan yatamıyoruz. Hayatımız baş döndürücü yorucu."
"Çocuklarımız tarlanın başında, sabahtan akşama genişliğinde bizi bekliyor"
İşçi Ahmet Kılıç, tarlada bayanların da çalıştığını, bazısı ailelerin çocuklarının, bakacak kimesne bulunmadığı düşüncesince mecburen tarlaya geldiğini belirterek, "Çocuklar burada tarlanın çevresinde dolaşıyor. Çocuklarımız tarlanın başında, sabahtan akşama genişliğinde sivrisineklerle savaşım yazar bizi bekliyor." halinde konuştu.
Günlük yevmiyelerinin averaj 80-90 liralık bulunduğunu kail Kılıç, "İşimiz hakkıyla ağır fakat yurttaşlar da bizim kabilinden sabahtan akşama genişliğinde çalışıyor. Hem dünyalık kazandığımız düşüncesince aynı zamanda bu sebzeler onlara eriştiği düşüncesince kılıç bahtiyar oluyoruz onlar da bahtiyar oluyor. Biz burada çalışarak, himmet gider ederek görev sunuyoruz ve esasen tamamımız kazanıyoruz." dedi.