İçtihat Bülteni'nden edinilen bilgiye göre, Aile Mahkemesi'ne başvurma fail Y.B., benzeri O.B.'den ayrılmak istedi. Davacı kadın, dünyaevi donanması kurulduktan sonraları davalının sövme ve taşlama ettiğini, sadakatsiz davrandığını, maşer içinde ıvır zıvır düşürücü lakırtı ve eylemlerde olduğunu öne sürdü.
Davalı koca O.B.'nin daima metrukiyet isteğini dile getirdiğini encam sürerek tarafların boşanmalarına, 6 bin TL tedbir-yoksulluk nafakası ile 500 bin TL maddi, 500 bin TL ödence davası ödenmesine değişmeyen verilmesini arzu etti. Davalı koca O.B., topu topu iddiaları kamuflaj etti. Kendisinin ilk, davacının ise ikinci eşiyle bulunan evliliği olduğunu, davacının evliliğin geçmiş gününden itibaren maddesel taleplerde bulunmaya başladığını, düğünün elden peşi sıra takılan aksesuarları bozdurarak vezneci adına yatırdığını dile getirdi. Mahkeme; tarafların baş başa aldıkları değişmeyen ile ayrı yaşamaya başladıkları, adamın eşinin işi ve geliri olmadığını bilmiş bulunduğu hâlde kredi kartlarını iptal ettirdiği, giderlerini karşılamadığına nazarıitibar çekti.
Boşanmaya faktör bulunan vakalarda adamın tam, kadının ise doğru dürüst bulunduğu sebebi öne sürülerek tarafların boşanmalarına, eş eş yararına bin TL tedbir-yoksulluk nafakası ile 20 bin maddesel ödence ödenmesine, ödence davası talebinin ise davacının yabanlık haklarına hücum dokuma boy bos özellikte detone beraberinde davranışın varlığı ispatlanamadığına hükmetti. Kararın temyiz edilmesiyle devreye giren Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, kredi kartı iptal ettirmenin yabanlık haklarına hücum durumunda olduğuna hükmetti. Dava dosyasını baştan değerlendiren Aile Mahkemesi, geçmiş sonucunda direndi. Davacı eş bu sonucu da temyiz edince devreye bu el Yargıtay Hukuk Genel Kurulu girdi.
Emsal özellikte beraberinde karara imza atan Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, karısının kredi kartını iptal ettiren kocayı detone buldu,. Kararda şu ifadelere arazi verildi: “Eşinin işi ve geliri olmadığını bilici erkeğin, kadının kullanmakta bulunduğu kredi kartlarını iptal ettirdiği, giderlerini karşılamadığı, bundan dolayı kendisini arayan kayınvalidesine ‘manyak karı' söylediği anlaşılmaktadır. Boşanmaya faktör bulunan vakalarda koca eşin tam, eş eşin ise doğru dürüst bulunduğu noktasında evcil duruşma ve hususi bitirme ortada geçimsizlik bulunmamaktadır. Bu izahat ışığında konkre fenomen incelediğinde, adamın detone davranışları zımnında kadının yabanlık haklarının saldırıya uğramış bulunduğu bariz olup, savlayıcı eş yararına tinsel tazminata hükümranlık edilmemesi bozmayı gerektirmiştir. O hâlde, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Yargıtay 2. Hukuk Dairesi fek sonucuna uyulması gerekirken eski kararda direnilmesi kökler ve yasaya aykırıdır. Mahkeme kararının bozulmasına oy donanması ile hükmedilmiştir.”
Süleyman Aydın